Citroen, już we wczesnych latach 60-tych, chciał stworzyć „prawdziwy sportowy samochód”, który mógłby być także sprzedawany na rynku amerykańskim, gdyż niestety DS nie odniósł planowanego sukcesu. Prace nad „DS Sport” (ojcem SM-a) zostały rozpoczęte już w 1964. Pojazd ten miał być szybki (osiągać prędkość do 200 km/h), niezawodny, bezpieczny i komfortowy.
W 1968 roku Citroen zdecydował się na współpracę z włoską firmą Maserati, produkującą luksusowe, sportowe samochody. W wyniku tej kooperacji powstał Citroen SM (Sport Maserati) zaprezentowany na salonie genewskim w marcu 1970 roku, którego cena była aż dwa razy wyższa od DS21 w wersji Pallas. 
Produkcja SM-a rozpoczęła się w roku 1971 i trwała tylko 4 lata (do września 1975). Łącznie wyprodukowane zostały tylko 12.920 sztuki. Ciekawostką było to, iż np. w roku 1973 zostały sprzedane 2658 sztuki, natomiast rok później (1974) tylko 352. Przyczyną spadku sprzedaży był pogłębiający się światowy kryzys olejowy. To właśnie w SM-ie po raz pierwszy zastosowano system DIRAVI, czyli samocentrującej się kierownicy.
W roku 1971 Henri Chapron (na paryskim salonie samochodowym) zaprezentował dwudrzwiowy kabriolet SM zwany „Mylord”. Do roku 1974 wyprodukował go tylko (albo aż) 7 sztuk. Rok później (1972) prezentuje „Operę”, dłuższą o prawie 40 cm czterodrzwiową kabrio-limuzynę, która w ówczesnych czasach kosztowała 165.400 FF. Ten egzemplarz powstał w ilości 8 sztuk i jeszcze w 2004 był używany podczas wizyty królowej Elżbiety II.
Do sierpnia 1974 roku SM był sprzedawany we Francji, ale jeszcze przez rok można go było eksportować.
Światowy kryzys olejowy, ograniczenie prędkości, włączenie Citroena do koncernu PSA spowodowało zakończenie produkcji SM-a, którego cena w pierwszym roku produkcji wynosiła 50.500 FF, a po czterech latach kosztował już 80.000 FF.
